ПОДОБРО ОТКОЛУ ШТО СЕ ПОЗНАВАМ СЕБЕ

Арогантен е,малоумник!! Сепак е мој малоумник. Знае да ме изнервира доволно за да посакам да заврши на пуст остров со единствената храна на која е алергичен и секако да ме израдува за да помислам дека е единствена светла точка која ја познавам. Неговите пријатели по стојано ми велат дека ме сака но дека тоа егото ке го уништи еден ден. Колку и да посакам едноставно неможам да замислам да не се пошегувам за неговата нова фризура или пак да не му ја дадам дневната доза нервирање. Не е како останатите,постојано се смееме и караниците не траат долго.  Делува како неговиот живот да е отворена книга,додека всушност е пародија од реалноста за која не дава никакви хинтови. Мислам дека токму тоа ме држи прилепена за него,што ме тера да мислам дека се знам а ми дава дознаење дека со ништо не сум запознаена. Но за сега е доволно што воопшто постои како појава во мојот живот,што ме нервира,што ме смее. Ми стана рехабилитација кога бев во искушениа. Секој пат ми ја потенцира нервозата по што ме прегрнува како извинување. Ми ја бушави косата и ме нарекува најубава. Просто е неподнослив и сепак неодолив. Рефлектира се што претставува иритација но сепак сум со него… А причината поради која сме сеуште заедно е недефинирана дури и за најголемиот мудрец.